jeden na trzech

См. также в других словарях:

• dorycki — doryckiccy «odnoszący się do Dorów, jednego z trzech głównych szczepów w starożytnej Grecji» ∆ archit. Porządek dorycki «jeden z trzech klasycznych porządków architektonicznych, powstały w starożytnej Grecji w VII wieku p.n.e.; cechuje go… …   Słownik języka polskiego

• joński — jońskiscy «odnoszący się do Jonów, jednego z trzech głównych plemion w starożytnej Grecji» ∆ archit. Porządek joński «jeden z trzech klasycznych porządków architektonicznych, odznaczający się lekkością, smukłością proporcji i dekoracyjnością» ∆… …   Słownik języka polskiego

• dramat — m IV, D. u, Ms. dramatacie, lm M. y 1. «jeden z trzech zasadniczych rodzajów twórczości literackiej; utwór literacki o charakterze fabularnym, przedstawiający wydarzenia i wypowiedzi bohaterów bezpośrednio w działaniu i dialogu, przeznaczony w… …   Słownik języka polskiego

• gaz — m IV, D. u, Ms. gazzie 1. lm M. y chem. fiz. «ciało lotne, substancja nie mająca własnego kształtu ani objętości, wykazująca zdolność do samorzutnego rozprężania się, poniżej pewnej temperatury, zwanej krytyczną, przechodząca w stan ciekły; jeden …   Słownik języka polskiego

• koryncki — korynckiccy przym. od Korynt ∆ archit. Porządek koryncki «jeden z trzech greckich porządków architektonicznych, odmiana stylu jońskiego, różniąca się od niego głównie dekoracją głowicy mającej kształt kosza okolonego dwoma rzędami liści akantu» ∆ …   Słownik języka polskiego

• liryka — ż III, CMs. lirykayce, blm 1. «jeden z trzech głównych rodzajów literackich (obok epiki i dramatu), obejmujący utwory, których przedmiotem przedstawienia są przeżycia wewnętrzne: uczucia, doznania i przekonania, wyrażone w monologu nacechowanym… …   Słownik języka polskiego

• mag — m III, DB. a, N. maggiem; lm M. owie, DB. ów 1. «czarodziej, czarownik» 2. rel. «kapłan w starożytnej Persji, zwłaszcza babiloński i chaldejski, zajmujący się magią i astrologią» 3. rel. «w Biblii: mędrzec ze Wschodu; w tradycji apokryficznej:… …   Słownik języka polskiego

• pragmatyka — ż III, CMs. pragmatykayce; lm D. pragmatykayk 1. «jeden z trzech głównych działów semiotyki, nauka zajmująca się zagadnieniami stosunku, jaki w procesie komunikowania się ludzi zachodzi między znakami słownymi a ich interpretatorami… …   Słownik języka polskiego

• samotrzeci — daw. «będący w towarzystwie dwóch osób, jeden z trzech» Święta Anna Samotrzecia …   Słownik języka polskiego

• trzeci — odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 3» Trzeci dzień podróży. Trzeci marca albo trzeciego marca. Trzecia rocznica. Być na trzecim roku studiów. Zdać do trzeciej klasy. Trafił za trzecim razem. Coś trwa trzeci miesiąc …   Słownik języka polskiego

• epika — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. epikaice, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} jeden z trzech rodzajów literackich obejmujący utwory, których dominującą formą wypowiedzi jest narracja o zdarzeniach i zjawiskach ujętych w postać fabuły i przedstawionych z… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień